Pedofobi (Çocuk Korkusu) Nedir? Belirtileri Nelerdir? Nasıl Tedavi Edilir?

Pedofobi (Çocuk Korkusu) Nedir? Belirtileri Nelerdir? Nasıl Tedavi Edilir? başlıklı makalemizde konuya dair detayları inceleyeceğiz. Bir bebeği veya çocuğu içeren travmatik bir deneyim, küçük çocuk korkusu anlamına gelen pedofobiye neden olabilir. Obsesif kompulsif bozukluğu veya misofobisi (mikrop korkusu) olan kişiler daha fazla risk altındadır. Böyle bir duruma sahip olan kişi, çocukları gördüğünde veya etrafında çocuk olduğunda endişeli bir hale gelebilir veya korku duygusu içinde olabilir. Maruz bırakma terapisi ve bilişsel davranışçı terapi, pedofobinin üstesinden gelmeye yardım edebilir.

Pedofobi Nedir?

Pedofobisi olan kişiler bebeklere ve küçük çocuklara karşı mantıksız bir korku geliştirirler. Pedofobi kelimesi Yunanca'da çocuklar için kullanılan “paida” kelimesinden gelmektedir. “Phobos” ise Yunanca korku anlamına gelmektedir.

Pedofobisi olan bir kişi küçük çocukların yanında bulunmamak için aşırı önlemler alabilir. Çocukların yakınında olma düşüncesi bile endişe ve korkuya neden olabilir.

Fobi Nedir?

Fobi, kişinin kendisine zarar vermeyecek bir şeyden makul olmayan bir şekilde korkmasına neden olan bir anksiyete bozukluğudur. Pedofobi spesifik bir fobik bozukluktur. Kişi belirli bir şeyden korkar veya bu konuda endişelenir. Bu durumda söz konusu olan bebekler ve küçük çocuklardır.

Pedofobi Görülme Oranı Ne Kadardır?

Tam olarak kaç kişinin pedofobi gibi spesifik bir fobi bozukluğuna sahip olduğunu bilmek zordur. Birçok insan bu korkuyu kendine saklayabilir veya bu korkuya sahip olduğunu fark etmeyebilir. Yine de her 10 Amerikalı yetişkinden 1'inin ve her 5 gençten 1'inin hayatlarının bir döneminde belirli bir fobi bozukluğuyla uğraştığı bilinmektedir.

Pedofobi ve Pediofobi Arasındaki Fark Nedir?

Benzer yazılışlara sahip olan bu iki fobiyi karıştırmak kolay olabilir. Pediofobi, oyuncak bebeklerden veya gerçek gibi görünen cansız nesnelerden korkmaktır, pedofobi ise gerçek çocuklardan korkmaktır.

İnsanlar her iki fobiden de muzdarip olabilir, bu nedenle çocuklardan korkan biri (pedofobi) oyuncak bebeklerin çocuksu özelliklerinden de korkabilir (pediofobi) ve pediofobisi olan birinin pedofobisi de olabilir.

Pedofobi İçin Kimler Risk Altındadır?

Obsesif kompulsif bozukluğu olan ve her şeyin düzenli ve tertipli olmasını isteyen kişiler pedofobi gibi spesifik fobiler geliştirebilir. Çocukları dağınık ve yıkıcı olarak görebilirler. Genellikle küçük çocukların etrafında olmanın getirdiği kaostan korkarlar.

Belirli bir fobik bozukluğa yakalanma riskini artıran bazı faktörler şunlardır:

• Cinsiyet: Kadınların fobilere sahip olma olasılığı erkeklere göre daha yüksektir.
• Aile geçmişi: Fobisi veya anksiyete bozukluğu olan bir ebeveyn veya sevilen biriyle büyümek kişiyi aynı korkulara veya farklı bir fobiye yatkın hale getirebilir.
• Genetik: Bazı çalışmalar, genetik bir değişikliğin (gen mutasyonu gibi) insanların anksiyete veya fobik bir bozukluğa sahip olma olasılığını artırabileceğini öne sürmektedir.

Pedofobi ile İlişkili Başka Hangi Fobiler Vardır?

Birden fazla fobiye sahip olmak yaygındır. Fobiler genellikle birbirine bağlıdır. Örneğin, mikrop korkusu olan biri (misofobi veya germafobi) çocukları küçük mikrop taşıyıcıları olarak görebilir ve pedofobi geliştirebilir. Küçük çocuklardan korkan biri de gençlerden korkabilir (ephebiphobia).

Pedofobiye Ne Sebep Olur?

Bir bebek veya çocukla yaşanan zararlı veya olumsuz bir deneyim çocuklardan korkmaya neden olabilir. Bu kötü deneyim çocuklukta ya da yetişkinlikte yaşanmış olabilir.

Kişi, aşağıdaki gibi bir olayı doğrudan deneyimlemiş veya böyle bir olaya tanık olmuş olabilir:

• Çocuk istismarı.
• Bir çocuk tarafından zorbalık, aşağılama, şiddet veya aşırı öfke nöbetleri.
• Bir bebeğin veya çocuğun ölümü.
• Düşük veya ölü doğum gibi hamilelik kaybı.

Pedofobisi Olan Kişiler Nelerden Korkar?

Pedofobi herkesi farklı şekilde etkiler. Kişide aşağıdakiler gibi davranışlar görülebilir:

• Akrabalar gibi tanıdık çocukların yanında bulunabilir ancak başka çocukların yanında bulunamayabilir.
• Panik belirtileri yaşamadan hiçbir çocuğun yanında bulunamayabilir.
• Sadece çocukların yakınında olmayı düşünmek veya onların görsel imgelerini görmek bile onu kaygılandırabilir.
• Çocuklara yakın olmayı gerektiren herhangi bir durumdan korkabilir veya kaygılanabilir.

Pedofobi Belirtileri Nelerdir?

Fobi belirtileri hafiften şiddetliye kadar değişir. Çocuklardan korkmanın mantıksız olduğu fark edilebilir ancak yine de fiziksel tepkiler kontrol edilemeyebilir.

Pedofobi belirtileri şunları içerebilir:

• Baş dönmesi.
• Ağız kuruluğu.
• Aşırı korku veya dehşet hissi.
• Mide bulantısı, kusma veya ishal
• Aşırı terleme.
• Hızlı nefes alma ve kalp atış hızı.
• Titreme veya sarsılma.
• Nefes darlığı.

Pedofobi Nasıl Teşhis Edilir?

Amerikan Psikiyatri Birliği'nin Ruhsal Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı, psikologlar gibi ruh sağlığı uzmanlarının fobi bozukluklarını semptomlara ve semptomların yaşam kalitesini nasıl etkilediğine göre teşhis etmelerine yardımcı olur.

Doktorlar, pedofobi gibi belirli bir fobik bozukluğu teşhis etmek için aşağıdaki kriterleri kullanır:

• En az altı ay boyunca devam eden yoğun bebek ve küçük çocuk korkusu.
• Çocukların yakınında olunduğunda veya sadece çocukların etrafında olmak düşünüldüğünde başlayan semptomlar.
• Bebeklerin veya çocukların yakınında olunacak durumlardan kaçınmaya neden olan aşırı korku veya endişe.
• Yaşam kalitesini etkileyen belirtiler.
• Gerçek tehlikeyle eşleşmeyen yoğun korku, endişe veya dehşet duyguları.

Pedofobiyi Tedavi Etmenin Yolları Nelerdir?

Bir ruh sağlığı uzmanı, küçük çocukların etrafında olma korkusunun üstesinden gelmeye yardımcı olabilir. Psikoterapi (konuşma terapisi) genellikle pedofobisi olan kişilerde işe yarar.

Tedaviler aşağıdakileri içerebilir:

• Maruz bırakma terapisi (duyarsızlaştırma): Çocukları içeren görüntülere veya durumlara giderek daha fazla maruz kalarak bebek ve küçük çocuk korkusuyla yavaşça yüzleşilir. Amaç, tekrarlanan maruz kalma yoluyla kişiyi korkuya karşı duyarsızlaştırmaktır. Spesifik fobileri olan çoğu kişi, maruz bırakma terapisi ile zaman içinde semptomlarda iyileşme görür.
• Bilişsel davranışçı terapi (BDT): Bu terapi, çocuklardan neden korkulduğunu analiz etmeye yardımcı olur. Bilişsel davranışçı terapi, bu korkuya yol açmış olabilecek travmatik olayların ele alınmasına yardım eder. Nedeni keşfettikten sonra, çocukları içeren durumlara karşı algıların ve tepkilerin nasıl değiştirileceği öğrenilir.
• İlaçlar: Anti-anksiyete ilaçları veya antidepresanlar psikoterapi alırken kişiye yardımcı olabilir. Bu ilaçlar semptomları hafifleterek çocukların yanında olmayı kolaylaştırır.

Pedofobinin Komplikasyonları Nelerdir?

Çocuklardan aşırı derecede korkmak toplum içinde işlev görmeyi zorlaştırabilir. Kişi sosyal etkinlikleri kaçırabilir, işinde zorlanabilir ve depresyon geliştirebilir. Bazı insanlar kalp krizine çok benzeyen panik ataklar geçirir. Kalp atışları hızlanabilir ve kalp dışı göğüs ağrıları olabilir.

Anti-anksiyete ilaçları, korkuyu daha az yoğun hale getirmenin yolları üzerinde çalışırken korku ile başa çıkmaya da yardımcı olacaktır.

Ne Zaman Bir Doktor ile İletişime Geçilmelidir?

Aşağıdaki durumlarla karşılaşılırsa bir doktorla iletişime geçilmelidir:

• Panik ataklar.
• Günlük yaşamı veya uyumayı engelleyen sürekli anksiyete.
• Depresyon belirtileri.
• Madde kullanım sorunları.

Doktora Hangi Sorular Sorulmalıdır?

Doktora aşağıdaki soruları sormak kişi için faydalı olabilir:

• Bu fobiye ne sebep oluyor?
• Benim için en iyi tedavi nedir?
• Maruz bırakma terapisini denemeli miyim?
• Ne kadar süre terapiye ihtiyacım olacak?

Çocuklar her yerdedir: Marketlerde, sokaklarda, otobüslerde. Onları görmemek neredeyse imkansızdır. Bebeklerden ve küçük çocuklardan korkmak alışveriş yapmayı, seyahat etmeyi, sosyalleşmeyi, etkinliklere katılmayı ve çoğu insanın keyif aldığı şeyleri yapmayı zorlaştırabilir. Çocuklardan tamamen kaçınmak gerçekçi ya da sağlıklı değildir. Bir ruh sağlığı uzmanı, pedofobinin üstesinden gelmeye yardımcı olmak için maruz bırakma terapisi ve bilişsel davranışçı terapi gibi psikoterapi yöntemlerini kullanabilir.